Vi velger uavhengig av disse produktene - hvis du kjøper fra en av koblingene våre, kan vi tjene en provisjon.
Alle vil vite hemmeligheten bak lykke. Det finnes utallige bøker om dens forfølgelse - filmer, TED-samtaler, Harvard-studier. Folk tilbringer hele livet på jakt etter det. Og alle mennesker i Danmark har hatt svaret. Vi har alle hørt og sagt at det er “de små tingene i livet”, men den danske måten å leve på abonnerer denne forestillingen så helhjertet at det til og med er et ord for det: hygge. (Jeg uttalte definitivt det feil første gang jeg leste det, så tillat meg: hoo-gah.) Det er en følelse av hygge og varme - å sitte rundt en peis med gode venner og levende lys og en kopp te med dampet melk og honning. Slike ting.
Jeg skriver for øyeblikket dette mens jeg er krøllet sammen i en skjegg sofa omgitt av pene, mønstrede puter med en bedårende tekopp malteser som kose seg ved siden av meg. En berusende duft svever gjennom luften fra mitt Voluspa Santiago Huckleberry-stearinlys, en kjølig bris driver forsiktig inn gjennom et åpent vindu, og Michael Bublé feriestasjon på Pandora spiller et jevnt, jazzy lydspor på kontinuerlig Løkke. Med andre ord, jeg har definitivt en hygge slags dag.
Det er følelsen jeg får når vennene mine og jeg går inn i en Anthropologie. Ett skritt over terskelen, og vi føler oss som nye mennesker. Eventuelle bekymringer vi hadde fullstendig smeltet bort, som at noen kastet en trylleformel på oss som vi ikke har kontroll over og plutselig er noe mulig. Hele butikken lukter tropiske frukter og sukkererte appelsiner, og samlingen av håndverksvarer og keramikk av kunstnere fra hele verden er intet mindre enn inspirerende.
Når mannen min og jeg sitter i stuen vår, og jeg er pakket inn i et koselig teppe og hører på ham spiller Eric Clapton “Layla” piano mellomspill på gitaren hans… hygge. Når vi har venner til middagsselskaper og bruker vår Suite One Studio ros-og-gull serveringsfat fra bryllupsgavene våre og minner om vår gledelige dag mens vi skaper nye minner... hygge. Når jeg tar av meg skoene og går over et silketeppet teppe og kjenner den fløyelsaktige mykheten på føttene... også hygge.
Og åpenbart ville ingen god hygge-historie være fullstendig uten å rope til Love Actually. Hele filmen - selv om den foregår i London og ikke Danmark - oser bare av hygge. Vel ok; ikke den delen der Emma Thompsons karakter oppdager at mannen hennes kjøpte et nydelig kjede til en annen kvinne og ga henne en Joni Mitchell-CD i stedet, eller noen få andre uheldige historier. Men Hugh Grant danser gjennom statsministerboligen til The soulful stylings av The Pointer Sisters uten omsorg i verden? Total hygge.
Og, selvfølgelig, den mest hygge av alle: åpnings- og avslutningsscenene i filmen der vi ser venner og familie full av følelser, omfavner sine kjære når de ankommer Heathrow flyplass. En påminnelse om at de viktigste tingene i livet - den sanne hemmeligheten for lykke - er øyeblikkene vi har med hverandre.